Las onlangs een stuk van Ben Tiggelaar waarin hij over de 'Tiesto methode' spreekt. Hij stelt dat hoe langer je nadenkt over een plan, des te lastiger is het te accepteren wanneer je plan domweg niet deugt in de praktijk. Krampachtig houd je vast aan de keuzes waarvan de rest al lang heeft gezien dat ze niet werken. Vervolgens legt hij de link naar de wereldbefaamde DJ Tiesto die voor publiek van soms tot tienduizenden speelt. Je zou denken dat hij inmiddels wel weet hoe hij z'n publiek moet bespelen en een vaste opbouw heeft met misschien wat variaties. Hij citeert echter uit een interview met DJ Tiesto:
"Ik begin de avond met een stuk of wat verschillende soorten nummers. Ik test de verschillende stijlen, om te zien waar het publiek die avond voor gaat. En de stijlen die het best aanslaan, daar ga ik op door."
Telkens experimenteren dus. Mooi om een van de kernaspecten van de lean principes terug te vinden bij een DJ. Leren door kleinschalig te experimenteren en direct bijstellen op basis van wat je waarneemt (plan - do - study - act). Waar ik in een eerder blogbericht met Stan Janssen op reflecteer als '
De kunst van het klein maken'.
Zou het wel eens willen meemaken om te zien hoe dat bij hem werkt.
Bij ons geldt een verbod op compliceren. Niet nadenken over nadelen, over wat er eventueel mis kan gaan. Gewoon beginnen en kijken hoever je komt. Dit blijkt erg moeilijk. Men vervalt al heel snel in: daar is toch geen budget voor, dat kan de automatisering niet aan, dat vindt de dokter nooit goed, etc. Het blijkt dus schier onmogelijk het verbod te handhaven. Maar door klein te beginnen, maken we toch onze eerste stapjes....
BeantwoordenVerwijderen