Om de een of andere reden wachten mensen tot een confronterende gebeurtenis dat hun denkwijze onderbreekt, voordat ze gaan doen wat ze eigenlijk al lang zouden moeten doen. Het is te vergelijken met mensen die eerst een hartaanval nodig hebben voordat ze hun leefstijl serieus veranderen. (Executive Challenge, sept 1996, 15)De lean principes vergen vaak het loslaten van je huidige denkwijze en gewoontes. Kun je dat (werkelijk) bereiken door er over te lezen, discussieren, in de prakijk testen etcetera.? Of is het onvermijdelijk dat je iets meemaakt wat dat radicaal onderbreekt? Met het risico dat het al te laat is?
Herkenbaar? Wat zijn de consequenties voor het verandermanagement bij het toepassen van de lean principes? Kun je de kans op deze gebeurtenissen vergroten? Of in ieder geval de kans dat het leereffect ontstaat?
Mark Rosenthal (a.k.a. de Lean Thinker) stelde tijdens zijn Masterclass in maart dat Neurologen hebben waargenomen dat leerprocessen biologisch alleen kunnen plaatsvinden als er iets mis gaat. Je kan bijvoorbeeld niet goed een instrument leren spelen zonder vals te spelen (aiii!!), wat een stof vrijmaakt die je vervolgens in staat stelt het stuk perfect te spelen (yessss!!). Fouten mogen maken is daarmee niet alleen een cultureel vraagstuk om een veilige leeromgeving te creeeren, er is zelfs een biologische noodzaak voor.
Hangen die twee samen? (confronterende veranderingen nodig hebben en de biologische noodzaak van schaamte / balen / angst om te kunnen leren)
Fascinerende materie
Een dokter leert zijn vak bij de gratie van 'aiii!!' momenten. Bij welke dokter ging het inbrengen van een central lijn vanaf de eerste keer goed? Een patiënt die een half uur moet wachten of weer een brief krijgt dat de afspraak verplaatst is, genereert blijkbaar geen schaam/baalmoment bij de meeste dokters. Misschien patiënten toch maar stimuleren om facturen te sturen naar dokters?
BeantwoordenVerwijderenGr, Erny