Tenminste één groot probleem

Laatst kwam ik een inspirerende uitspraak tegen van Jamie Flinchbaugh:

"Iedereen zou aan tenminste één groot probleem moeten werken waarvan je geen flauw idee hebt hoe je die kan oplossen"

Waarom treft deze uitspraak mij? Ik denk omdat ik het goed kan verbinden aan een aantal uitgangspunten die mij aanspreken:

• Probeer je talenten maximaal te ontwikkelen en in te zetten voor iets waar je in gelooft
• Iedereen kan bijdragen aan verbeteren
• Iedereen is creatief (het verschilt alleen hoe creativiteit zich kan uiten)
• Om vooruit te komen moet je regelmatig uit je 'comfort zone' getrokken worden

Het grootste probleem waar ik momenteel aan werk is:

Artikel: De menselijke maat bij procesverbetering

Zoals ik in een eerder blog beschreef werkt het Elisabeth aan twee centrale thema's: 'lean' en 'lief', of zoals we het steeds vaker noemen: 'lief en lenig' (zie ook interview 'lief en lenig' met Jacob Caron, orthopeed en voorzitter medische staf).

Onlangs hebben Rita Arts, zorggroepmanager en een van de trekkers van het thema 'menslievende zorg', en ik een artikel geschreven over 'Lief en lenig: de menselijke maat bij het verbeteren van processen'. We zijn er eigenlijk best een beetje trots op zijn omdat het een nieuw terrein verkent die krachtig voelt. Het is verschenen in een boek 'De menselijke maat' ter ere van de 'Bouwaward' van het NVTG. Hieronder volgen een aantal passages, klik hier voor het gehele artikel.

De grote inzet op het verbeteren van zorgprocessen en de opleving van de aandacht voor de menselijke maat in de zorg lijken wellicht op zichzelf staande thema’s. Wij denken echter dat ze uit dezelfde maatschappelijke ontwikkeling voortkomen. Bovendien denken we dat er veel voor te zeggen is om de krachten te bundelen door menslievende zorg als kernwaarde te hanteren bij het verbeteren van zorgprocessen. [...]

Motiveren door beloning?

Hoe kun je mensen motiveren betere resultaten te bereiken?

Een gebruikelijke manier in het bedrijfsleven is financiële bonussen te verbinden aan resultaten. Werkt dat? Hieronder staat een presentatie van Dan Pink hierover. Hij maakt een interessant punt waarbij hij verwijst naar wetenschappelijk onderzoek: bonussen werken (meestal) averechts. Het mooiste voorbeeld wat hij geeft is de 'candle problem'.

Experiment: 'pull' zorg verlenen op een verpleegafdeling

Een van de belangrijkste procesinnovaties die we kunnen leren van Toyota is hun ontwikkeling van 'pull' systemen. De kern van 'pull' in een ziekenhuis is dat je in staat bent direct te reageren op de vraag zoals die zich aandient (= 'reactief vermogen'). De vraag trekt dan het aanbod = 'pull', in plaats van dat de vraag van een patient zich moet schikken in de wijze waarop wij het aanbod georganiseerd hebben (= 'push'). Klik hier voor een uitgebreide beschrijving van 'pull' in de zorg.

De verpleegafdeling Orthopedie in het Elisabeth (D2) werkt al langere tijd aan de toepassing van de lean principes (klik hier voor een eerdere blog erover) en heeft het 'pull' principe vertaalt in een uitdagende vraag: hoe kun je de zorg voor patienten verlenen in het ritme van een patient? Onlangs hebben ze een bijzonder experiment uitgevoerd om hier achter te komen.

Ireen van der Voort, Verpleegkundig Zorgcoordinator Orthopedie licht het experiment en de geleerde lesssen toe in een column in het blad van de 'Vereniging voor Orthopedisch Verpleegkundigen':