En de eerste gelegenheid was deze training. Er waren ongeveer 20 deelnemers uit diverse zorginstellingen en het was de vierde en laatste dag van hun opleiding lean in de zorg van Arpa. Ik was gevraagd een ochtend met de cursisten te verzorgen rondom het toepassen van de lean principes en methodes in de praktijk van de zorg. Ik was met de trainers in contact gekomen via mijn neef Frans-Joseph Rouppe van der Voort. Ik sprak hem een tijdje voor de training weer en vertelde over de training die ik ging verzorgen. Nu heeft Frans-Joseph veel ervaringen als patiënt in de zorg, en weet hij er op een mooie manier over te vertellen. Met respect en compassie voor de zorg, maar met een scherpe blik vol leerzame observaties.
Dus heb ik hem gevraagd mee te komen en te vertellen over hoe hij de zorg ervaart en ergens gedurende de ochtend te reflecteren hoe we vanuit lean praten over het verbeteren van de zorg voor patiënten. En dat deed hij met verve. Mooie verhalen, praktische voorbeelden en goede discussies met de deelnemers.
Bij de opening stelden we ons voor en daarna hebben we geïnventariseerd welke vragen de deelnemers voor ons hadden om te bespreken. Meteen waren er diverse vragen voor Frans-Joseph die hij kon oppakken en die hij doortrok naar zijn ervaringen. Maar los van zijn inhoudelijk sterke bijdrage had zijn aanwezigheid een mooi effect op de discussies. Vanzelf ga je meer vanuit en met patiënten redeneren in plaats van voor of over patiënten praten. Ook roept het allerlei ervaringen bij iedereen op die sterk motiveren om de zorg te verbeteren.
In de evaluatie na afloop spraken de deelnemers grote waardering uit voor de bijdrage van Frans-Joseph. Als suggestie gaf een deelnemer mee om met hem het waardebegrip verder te verkennen. Hij had nu vooral gereflecteerd op hoe hij de zorg ervaart, maar hoe zou hij de zorg willen ervaren? Mooie vraag voor een volgende gelegenheid!
Dit was erg leuk en smaakte naar mee. Heb jij ook een ervaring of idee om een patiënt direct te betrekken bij een bijeenkomst over lean?
Waardevol inzicht: je klant / patiënt betrekken in het reflectie-op-je-keten proces.
BeantwoordenVerwijderenToch ook: wonderlijk dat zulks bijzonder is, je klant / patiënt betrekken.
Ook wonderlijk dat het nódig is. Ik bedoel: hebben wij niet alle zelf ook ervaringen met het patiënt zijn? Stopt de empatische herinneringen zodra wij uit de zorg ontslagen zijn?
Ik was als deelnemer aanwezig bij de training van Arpa waar Marc naar verwijst. Ook ik heb de ervaring dat we in de zorg veel te veel zelf invullen wat de patiënt nu eigenlijk wil. Sterker nog, ik realiseer me dat we bij heel veel plannen alleen maar bezig zijn met ons eigen proces. Door de confrontatie met Frans-Joseph werd ik flink met mijn neus op de feiten gedrukt.
BeantwoordenVerwijderenHet werken in een lerende omgeving om continu te verbeteren kan naar mijn mening dan ook alleen als we de patiënt werkelijk betrekken bij onze verbeteringen/veranderingen. Hoe zou het zijn om de patiënt standaard in je werk- of projectgroep aan tafel te hebben? Als een patiënt een dag met jou meeloopt en zijn verwondering kan uitspreken? Ik voorzie dat we niet uitgeleerd raken...
Als 'zorgconsument' zoals ik werd aangekondigd - de klant/patient dus - heb ik het ook een mooie ervaring gevonden. Zeker ook om weer te zien hoe een tastbare ervaring mensen in beweging brengt.
BeantwoordenVerwijderenDe vraag: wat wil je dan wèl als patiënt vond ik een zeer waardevolle. Anders blijft het schoppen en vraag je weer aan de zorgverlener het voor de patient te verzinnen terwijl je juist de uitgelezen kans hebt het aan te geven.
Dus ik stel mezelf ten doel bij een volgende gelegenheid elke kritische ervaring in de zorg te voorzien van een idee hoe ik als patiënt het dan wel zou willen!