Het artikel geeft een mooi overzicht van de kern van lean en illustreert het met concrete voorbeelden. Klik hier voor het hele artikel. Ze beschrijven zes principes die de essentiele dynamiek van lean weergeven:
- Lean is an attitude of continuous improvement
- Lean is value-creating
- Lean is unity of purpose
- Lean is respect for the people who do the work
- Lean is visual
- Lean is flexible regimentation (standaardisatie)
Een mooi lijstje om op twee manieren te gebruiken:
- Waar staan we per principe?
- Leidt onze veranderstrategie tot voldoende voortgang op elk principe?
In het Elisabeth hebben we eerst vooral op principe 1, 4 en 5 geinvesteerd. Principe 2 en 3 zag je gaandeweg ontstaan doordat lean steeds meer geintegreerd raakt in alles wat we doen. Principe 6, standaardiseren, gebeurt ook steeds meer. Dat lijkt me ook de logische volgorde: eerst procesproblemen beter leren zien (principe 1 en 5) en vanuit analyse en inzicht ontstaat principe 6: flexibele standaardisatie als een van de oplossingsrichtingen. Als je daar te vroeg mee begint roep je onnodige discussies op over professionele autonomie die de voortgang alleen maar tegenwerken.
Het punt van 'flexibele standaardisatie' is iets wat meer aandacht verdient. Het wordt overal genoemd, maar lukt het in de praktijk? Worden zorgpaden, protocollen etc. continu bijgesteld als nieuwe inzichten ontstaan? Ik vrees dat we vanuit de lean toepassingen nog onvoldoende uitgevonden hebben hoe we voorkomen dat onze werkwijzen om te standaardiseren enerzijds ze te statisch (= disfunctioneel) zijn en anderzijds in de praktijk tot allerlei workarounds leiden.
Enkele interessante quotes uit het artikel:
'Lean is a journey, not a destination. Unlike specific programs, lean has no finish line.'